پارگی پرده گوش

پارگی پرده گوش، سوراخ یا پارگی در بافتی نازک( پرده گوش) است که مجرای گوش را از گوش میانی جدا می کند.

پارگی پرده گوش می تواند منجر به کاهش شنوایی شود. همچنین می تواند گوش میانی را در برابر عفونت آسیب پذیر کند.

پارگی پرده گوش معمولاً در عرض چند هفته بدون درمان بهبود می یابد. اما گاهی اوقات برای بهبودی نیاز به ترمیم جراحی دارد.

 

پارگی پرده گوش

پرده گوش پاره شده ( سوراخ شده ) از انتقال صحیح امواج صوتی به گوش میانی جلوگیری می کند و گوش میانی را در برابر عوامل عفونی، آب و سایر مواد خارجی آسیب پذیر می کند.

علائم و نشانه های پارگی پرده گوش ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• گوش درد که ممکن است به سرعت فروکش کند
• ترشحات مخاطی، پر از چرک یا خونی از گوش
• از دست دادن شنوایی
• صدای زنگ در گوش (وزوز گوش)
• احساس چرخش (سرگیجه)
• حالت تهوع یا استفراغ که می تواند در اثر سرگیجه ایجاد شود

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر  علائم پارگی پرده گوش را دارید به پزشک مراجعه کند. گوش میانی و داخلی از ساختارهای ظریفی تشکیل شده است که به آسیب یا بیماری حساس هستند. تلاش برای کشف علت علائم و تعیین اینکه آیا پرده گوش پاره شده است یا خیر، مهم است.

علل پارگی پرده گوش ( سوراخ شده ) ممکن است شامل موارد زیر باشد:

عفونت گوش میانی (اوتیت میانی)

 عفونت گوش میانی اغلب منجر به تجمع مایعات در گوش میانی می شود. فشار ناشی از این مایعات می تواند باعث پارگی پرده گوش شود.

باروتروما

 باروتروما فشاری است که بر پرده گوش وارد می شود زمانی که فشار هوا در گوش میانی و فشار هوا در محیط از تعادل خارج می شود. اگر فشار شدید باشد، پرده گوش ممکن است پاره شود. باروتروما اغلب به دلیل تغییرات فشار هوا مرتبط با سفر هوایی ایجاد می شود.

رویدادهای دیگری که می توانند باعث تغییرات ناگهانی فشار شوند

  شامل غواصی و ضربه مستقیم به گوش( سیلی زدن)، مانند برخورد کیسه هوای خودرو است.

صداهای بلند یا انفجار (ترومای صوتی)

 صدای بلند یا انفجار، مانند انفجار یا شلیک گلوله - اساساً یک موج صوتی قوی - به ندرت می تواند باعث پارگی پرده گوش شود.

ورود اجسام خارجی به گوش

ورود اجسام خارجی در گوش  مانند چوب پنبه، سنجاق یا چوب کبریت ، می توانند پرده گوش را سوراخ یا پاره کنند.

ضربه شدید

 ضربه شدید به سر مانند شکستگی قاعده جمجمه، ممکن است باعث دررفتگی یا آسیب به ساختارهای گوش میانی و داخلی، از جمله پرده گوش شود.

عوارض پارگی پرده گوش

پرده گوش (پرده تمپان) دو نقش اصلی دارد:

شنیدن. هنگامی که امواج صوتی به آن برخورد می کنند، پرده گوش به ارتعاش در می آید - اولین مرحله ای که در آن ساختارهای گوش میانی و داخلی امواج صوتی را به تکانه های عصبی تبدیل می کنند.
حفاظت. پرده گوش همچنین به عنوان یک مانع عمل می کند و از گوش میانی در برابر آب، باکتری ها و سایر مواد خارجی محافظت می کند.
اگر پرده گوش پاره شود، مشکلات غیرمعمولی ممکن است رخ دهد، به خصوص اگر بعد از سه تا شش ماه خود به خود ترمیم نشود. عوارض احتمالی عبارتند از:

از دست دادن شنوایی. معمولاً کم شنوایی موقتی است و فقط تا زمانی که پارگی یا سوراخ پرده گوش بهبود یابد ادامه می یابد. اندازه و محل پارگی می تواند بر میزان کم شنوایی تأثیر بگذارد.
عفونت گوش میانی (اوتیت میانی). پرده گوش پاره شده ( سوراخ شده ) می تواند به باکتری ها اجازه ورود به گوش را بدهد. اگر پرده گوش سوراخ شده التیام نیابد، تعداد کمی از افراد ممکن است در برابر عفونت های مداوم (مکرر یا مزمن) آسیب پذیر باشند. در این گروه کوچک، تخلیه مزمن و کاهش شنوایی ممکن است رخ دهد.
کیست گوش میانی (کلستئاتوم). اگرچه این کیست بسیار نادر است، اما این کیست که از سلول های پوستی و سایر مواد زائد تشکیل شده است، می تواند در نتیجه طولانی مدت پارگی پرده گوش در گوش میانی ایجاد شود.

زباله های کانال گوش معمولاً با کمک جرم گوش محافظ گوش به گوش خارجی می روند. اگر پرده گوش پاره شود، بقایای پوست می توانند به گوش میانی رفته و کیست تشکیل دهند.

کیست در گوش میانی محیطی دوستانه برای باکتری ها فراهم می کند و حاوی پروتئین هایی است که می تواند به استخوان های گوش میانی آسیب برساند.

جلوگیری از پارگی پرده گوش

برای جلوگیری از پارگی پرده گوش، نکات زیر را دنبال کنید:

برای درمان عفونت گوش میانی اقدام کنید. از علائم و نشانه های عفونت گوش میانی از جمله گوش درد، تب، احتقان بینی و کاهش شنوایی آگاه باشید. کودکان مبتلا به عفونت گوش میانی اغلب بداخلاق هستند و ممکن است از خوردن امتناع کنند. برای جلوگیری از آسیب احتمالی به پرده گوش، به دنبال ارزیابی فوری از ارائه دهنده خود باشید.
در طول پرواز از گوش های خود محافظت کنید. در صورت امکان، اگر سرماخوردگی یا آلرژی فعالی دارید که باعث احتقان بینی یا گوش می شود، پرواز نکنید. در هنگام برخاستن و فرود، گوش‌ها را با گوش‌گیرهای متعادل کننده فشار، خمیازه کشیدن یا جویدن آدامس تمیز نگه دارید.

یا از مانور والسالوا استفاده کنید - هوا را به آرامی به داخل بینی فشار دهید، گویی بینی خود را باد می کنید، در حالی که سوراخ های بینی را فشار می دهید و دهان را بسته نگه می دارید. در هنگام صعود و فرود نخوابید.

گوش های خود را از اشیاء خارجی دور نگه دارید. هرگز سعی نکنید جرم گوش اضافی یا سفت شده را با وسایلی مانند گوش پاک کن، گیره کاغذ یا سنجاق سر بیرون بیاورید. این موارد می توانند به راحتی پرده گوش را پاره یا سوراخ کنند. به فرزندان خود در مورد آسیب هایی که می تواند با گذاشتن اشیاء خارجی در گوش آنها وارد شود آموزش دهید.
در برابر صدای انفجار محافظت کنید. از فعالیت هایی که گوش را در معرض انفجار قرار می دهد خودداری کنید. اگر سرگرمی‌ها یا کار شما شامل فعالیت‌های برنامه‌ریزی‌شده‌ای است که صدای انفجاری تولید می‌کنند، با استفاده از گوش‌گیر یا گوش‌بند محافظ از گوش‌های خود در برابر آسیب‌های غیرضروری محافظت کنید.

تشخیص پارگی پرده گوش

ادیولوژیست یا متخصص گوش و حلق و بینی اغلب می تواند با بررسی بصری با استفاده از اتوسکوپ یا میکروسکوپ تشخیص دهد که آیا پرده گوش شما پاره شده است یا خیر.

ادیولوژیست یا متخصص ممکن است آزمایش‌های اضافی را برای تعیین علت علائم گوش یا تشخیص وجود هر گونه کم شنوایی انجام دهد یا دستور دهد. این تست ها عبارتند از:

تست های آزمایشگاهی: اگر ترشحی از گوش وجود داشته باشد، ممکن است پزشک شما آزمایش یا کشت آزمایشگاهی را برای تشخیص عفونت باکتریایی گوش میانی تجویز کند.
ارزیابی دیاپازونی: دیاپازون در هنگام ضربه زدن صدا تولید می کنند. آزمایش‌های ساده با دیاپازون می‌تواند به ادیولوژیست یا متخصص کمک کند کاهش شنوایی را تشخیص دهد. ارزیابی دیاپازونی می تواند به افتراق کم شنوایی حسی عصبی از انتقالی کمک کند.

تمپانومتری.: تمپانومتر از دستگاهی استفاده می کند که در کانال گوش قرار می گیرد که پاسخ پرده گوش به تغییرات جزئی فشار هوا را اندازه گیری می کند. الگوهای خاصی از پاسخ می تواند نشان دهنده سوراخ شدن پرده گوش باشد. تست تمپانومتری قطعی ترین راه برای تشخیص پارگی پرده گوش می باشد. در این تست با ارائه فشار هوا به پرده گوش اگر کوچکترین سوراخی در پرده گوش باشد قابل شناسایی است.
نوارگوش:  شامل ارزیابی کامل شنوایی و بررسی های گوش میانی و پرده است. این تست نیز کمک شایانی به تشخیص می کند و هرگونه کم شنوایی به دنبال پارگی را تشخیص می دهد.

تمامی تست ها برای تشخیص پارگی پرده گوش در مرکز شنوایی سنجی اسپین خرم آباد انجام می شود. برای گرفتن نوبت می توانید تماس بگیرید.

درمان پارگی پرده گوش

اکثر پرده های گوش پاره شده ( سوراخ شده ) بدون درمان در عرض چند هفته بهبود می یابند ( معمولا دو ماه). در صورت وجود شواهدی از عفونت، پزشک ممکن است دارو های آنتی بیوتیک را تجویز کند. اگر پارگی یا سوراخ پرده گوش به خودی خود بهبود نیابد، درمان احتمالاً شامل روش هایی برای بستن پارگی یا سوراخ خواهد بود. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

چسب پرده گوش: اگر پارگی یا سوراخ در پرده گوش خود به خود بسته نشود، متخصص گوش و حلق و بینی ممکن است آن را با یک چسب کاغذی (یا یک تکه ساخته شده از مواد دیگر) ببندد.

با این روش، پزشک گوش و حلق و بینی شما ممکن است یک ماده شیمیایی را روی لبه های پارگی اعمال کند که می تواند باعث بهبودی پرده گوش شود و سپس یک وصله روی سوراخ قرار دهد. ممکن است لازم باشد این روش بیش از یک بار قبل از بسته شدن سوراخ تکرار شود.

عمل جراحی: اگر پچ منجر به بهبودی مناسب نشود یا پزشک گوش و حلق و بینی تشخیص دهد که پارگی احتمالاً با یک چسب بهبود نمی یابد، ممکن است جراحی را توصیه کند.

رایج ترین روش جراحی تمپانوپلاستی نام دارد. جراح شما تکه ای از بافت شما را پیوند می زند تا سوراخ پرده گوش را ببندد. این روش به صورت سرپایی انجام می شود. در یک روش سرپایی، معمولاً می توانید همان روز به خانه بروید، مگر اینکه شرایط بیهوشی پزشکی نیاز به اقامت طولانی تری در بیمارستان داشته باشد.